‘DYING DECLARATION’ a.k.a Pengisytiharan Kematian dalam Undang-Undang Inggeris dan perbezaannya dalam Seksyen 32 (1) (a) Akta Keterangan 1950
Posted on Sunday, December 16, 2012 by Unknown
Kepada pembaca yang setia sekalian, dengan ini saya ingin mengisytiharkan
posting saya kali ini adalah sambungan daripada posting saya yang lepas
mengenai kebolehterimaan keterangan dengar cakap melalui pengecualiannya iaitu
‘dying declaration’.http://primafaciejourney.blogspot.com/2012/12/dying-declaration-sebagai-satu-doktrin.html . Penggunaan keterangan ‘dying declaration’ dalam
Undang-undang umum iaitu Undang-Undang Inggeris adalah berbeza dengan pemakaiannya
di Malaysia.
Hal ini kerana Seksyen 32 (a) adalah berkaitan dengan
kerelevanan kenyataan mangsa dalam kes jenayah di mana sebab kematianya
dipersoalkan. Oleh yang demikian kenyataan adalah dari orang yang menyatakan
sebab kematian mangsa atau kenyataan sebarang keadaan transaksi yang
menyebabkan kematian mangsa, oleh itu, Akta Keterangan di Malaysia mempunyai
skop yang lebih luas berbanding Undang-undang Inggeris yang mana pengisytiharan
kematian hanya diterima dalam kes bunuh dan bunuh tanpa sengaja. Malahan,
seksyen 32(a) Akta Keterangan ini turut terpakai dalam kes sivil. Perbezaan utama
dengan undang-undang Inggeris adalah ianya tidak perlu dibuat dalam keadaan
hampir mati. Kenyataan dibuat sungguh pun sebelum kematian hampir adalah juga
diterima di bawah seksyen 5. Jika kenyataan dibuat sebelum hampir kematian ,
kedekataan (proximity) adalah perlu
ditunjukkan kepada kenyataan yang diberikan. Dalam Akta Keterangan, harapan
atau pengetahuan akan mati tidak diperlukan.
Elemen yang diperlukan dalam mengisytiharkan kematian adalah ;
i)
Kenyataan orang yang telah mati.
ii)
Nilai keterangan pengisytiharan
kematian.
iii)
Pengisytiharan kematian boleh dalam
bentuk lisan atau tanda-tanda, isyarat yang
dibuat oleh simati.
iv)
Kedekatan (Proximity ) dan
pengisytiharan kematian.
v)
Keadaan transaksi ( Circumstances of
transaction ).
vi)
Fikiran waras (fit state of mind).
vii)
Kenyataan mestilah berkait dengan
kematian orang yang membuat kenyataan tersebut.
Elemen pertama adalah kenyataan orang yang telah mati
yang perlu dibuktikan untuk menjadi sebahagian daripada doktrin ‘dying
declaration’ ini. Oleh itu, satu bentuk keteranagn bukti kematian seperti
salinan sijil kematian adalah satu keteranagn terbaik. Anggapan kematian juga
boleh dibuat dibawah seksyen 107 dan 108 Akta Keterangan 1950. Malah kematian
juga boleh dibuktikan dengan keterangan lisan. Seperti mana dalam kes PP V
Leong Heo Cheong [1990] 2 CLJ 818. Pendakwa telah membuktikan fakta kematian Sidek sungguhpun tanpa bantuan
sijil kematian. Dengan merujuk kepada keterangan PW1, PW2, kesemua mereka
adalah kawan tertuduh dan telah memberi keterangan tanpa dicabar bahawa Sidek
telah mati sebelum pembicaraan bermula. Pw2 iaitu ketua kepada Sidek telah
memberi keterangan bahawa Sidek telah mati pada 14 June,1989. Oleh itu keperluan
awal pembuktian kematian seksyen 32 telah dipenuhi oleh pendakwa.
Elemen kedua pula ialah mengenai nilai keterangan pengisytiharan kematian.
Bagaimana menentukan nilainya ? Tidak seperti keterangan lisan yang lain yang
perlu dilakukan secara bersumpah (under oath), keterangan untuk pengisytiharan
kematian ini tidak memerlukan cara bersumpah. Malah kenyataannya juga tidak
boleh disoal balas dan kenyataannya juga tidaklah perlu disokong (corroborate).
Hal ini boleh dilihat dalam kes Nembhard V R [1982] 1 ALL ER 183 yang
mana dalam kes ini, Privy Counsel telah menolak bahawa kenyataan pengisytiharan
kematian perlu disokong. Tambahan pula dalam kes Kushla Rao V State of
Bombay ( AIR) 1958 SC 22, mahkamah
menyatakan bahawa ianya tidak boleh dikatakan peraturan mutlak undang-undang
yang mana pengisytiharan kematian tidak boleh dijadikan asas sabitan jika keterangannya
tidak disokong. Malahan setiap kes hendaklah ditentukan pada faktanya sendiri
mengikut keadaan pengisytiharan kematian itu dibuat. Oleh yang demikian, ianya
tidak boleh dikatakan pengisytiharan kematian suatu jenis keterangan yang
lemah. Tambahan lagi, pengisytiharan kematian yang dirakam oleh seorang
majistret yang kompeten dengan cara yang betul iaitu dalam bentuk soalan dan
jawapan dan seberapa yang boleh dengan perkataan yang dikatakan oleh pembuatnya
mempunyai asas yang lebih tinggi daripada pengisytiharan kematian yang hanya
bergantung kepada keterangan lisan yang mungkin mengalami kecacatan ingatan dan
kelakuan manusia.
.jpg)
Elemen ketiga pula adalah mengenai pengisytiharan kematian yang boleh dilakukan
dalam bentuk lisan atau tanda-tanda, isyarat yang dibuat oleh simati. Dalam kes
Queen Empiers V Abdullah IRL 7 385, tertuduh telah dibicarakan kerana
membunuh seorang pelacur dengan memotong leher menggunakan pisau cukur. Oleh
kerana kecederaan yang dialami oleh mangsa telah menyebabkan mangsa tidak boleh
bercakap. Pihak polis telah menyebut beberapa nama untuk dikenali oleh mangsa
ketika soal siasat. Apabila nama tertuduh disebut mangsa telah mengangguk
kepala dan berkata ' hau ' (ya) dengan suara yang sangat perlahan. Apabila
ditanya adakah beliau dicederakan dengan pisau tersebut, mangsa telah mengangguk
kepala. Bila ditanya waktu dan keadaan dia berjumpa tertuduh,mangsa telah
menunjuk ke arah langit yang menunjukkan waktu pagi. Oleh yang demikian, mahkamah
telah memutuskan semua keterangan ini adalah boleh diterima di bawah seksen 32.
Elemen seterusnya adalah mengenai kedekatan (Proximity ) dan pengisytiharan
kematian. Persoalan mengenai kedekatan hanya boleh diputuskan melalui fakta
sesuatu kes. Dalam kes Pakala Narayananaswamy v The Emperor [1939] PC 8 MLJ
59, isteri perayu telah meminjam duit daripada si mati. Pada 20 Mac, si mati telah menerima surat daripada isteri
tertuduh menjemputnya ke rumah di Berhampur. Si mati telah memberitahu
isterinya dia pergi ke rumah tertuduh pada 20 Mac tersebut dan selepas itu si mati
didapati hilang. Pada 23 Mac mayat si mati telah dijumpai dalam 7 bahagian di
dalam batang besi dalam gerabak kelas ketiga stesen kereta api Puri. Isteri si
mati telah memberi kenyataan bahawa si mati telah pergi ke rumah tertuduh
berikutan dengan surat yang diterima pada 21 Mac. Telah dipertikaikan dalam kes
ini bahawa kenyataan sedemikian adalah sekadar keterangan dengar cakap dan
bukannya pengisytiharan kematian. Walau bagaimanapun mahkamah memutuskan ianya adalah
pengisytiharan kematian di bawah seksen 32(a) dengan alasan penyataan adalah berada
dalam keadaan transaksi yang menyebabkan kematian kepada si mati. Apakah yang
dimaksudkan dengan keadaan transaksi berikut ? jawapannya akan membawa anda
kepada elemen seterusnya iaitu keadaan transaksi ataupun (Circumstances of
transaction). Untuk layak sebagai pengisytiharan kematian, kenyataan mestilah
berhubung kepada dua perkara iaitu sebab kematian atau keadaan transaksi yang
membawa kepada kematian. Perkataan keadaan transaksi tidak jelas dan tepat dan
ianya memerlukan pertimbangan dan budi bicara kehakiman. Sebagai contoh, dalam
kes Yeoh Hock Cheng v R [1938] 1 MLJ 99. A telah disabitkan salah membunuh seorang perempuan Cina bernama Low Koh. Dua
kenyataan mangsa telah dibuat kepada bapa dan kakaknya pada tarikh yang berbeza
telah diterima sebagai keterangan oleh mahkamah. Kenyataan yang dibuat mangsa
kepada bapanya adalah dia menafikan tidur dirumah perayu pada tarikh tertentu
disebabkan A telah mengugut untuk membunuhnya sekiranya diberitahu demikian
(jika diberitahu dia sebenarnya tidur dirumah perayu). Manakala kenyataan
kepada kakaknya adalah dia akan keluar bersama A dan telah disuruh oleh A untuk
memakai pakaian lelaki bagi mengelak dari dikenali. Keadaan transaksi ini telah
menyebabkan kematian mangsa. Malahan, dalam kes Mary Shim V PP [1962] 28 MLJ
132 transaksi dan kedekatan (proximity) kejadian tersebut telah mengundang
kematian mangsa juga terdapat dalam kes ini. Dalam kes ini, isteri a.k.a si
mati telah memberitahu suaminya dia
menjadi sakit setelah mengambil ubat yang dibekalkan oleh perayu. Suaminya juga
telah diberitahu bahawa isterinya telah pergi ke rumah perayu untuk melakukan
pengguguran dan sebatang kayu telah dimasukkan ke dalam rahimnya. Si mati
menyatakan kayu tersebut telah dikeluarkan olehnya sendiri di mana telah
diberikan kepada Dr.Tan. Di samping kenyataan yang dibuat kepada suaminya, si mati
juga telah menceritakan apa yang dialaminya kepada kepada Dr. Tan dan juga
kepada Majistret semasa berada di hospital. Kenyataan si mati kepada Dr. Tan
dan Majistret adalah jelas boleh diterima di bawah seksen 32 (a) Akta
Keterangan.
.jpg)
Elemen seterusnya bagi memenuhi kebolehterimaan ‘dying declaration’ sebagai salah
satu pengecualian kepada keterangan dengar cakap adalah mengenai fikiran waras
(fit state of mind). Elemen ini dapat dilihat dalam kes Lallubhai Devachand
v State of Gujarat AIR 1977 SC 1776 apabila si mati iaitu seorang perempuan
telah mencurahkan minyak tanah dan dibakar oleh keluarga pihak si suami.
Sebelum meninggal, si mati telah memberi
beberapa kenyataan. Mahkamah Agong menyatakan sebelum kenyataan pengisytiharan
kematian diterima ia mestilah ditunjukkan fikiran si mati adalah waras. Orang
yang merakamkan pengisytiharan kematian hendaklah berpuas hati orang yang
membuat kenyataan kematian adalah sedar dengan pemahaman biasa yang boleh
diterima.
.jpg)
Elemen ketujuh pula adalah mengenai kenyataan yang relevan di bawah seksen
32(a) yang mana mestilah berkaitan dengan kematian orang yang membuat kenyataan
tersebut. Sekiranya ia mengaitkan kematian orang lain maka ianya tidak boleh
diterima. Seperti mana diputuskan dalam kes Re Peria Chelliah Nadar [1942]
Mad. 450, tertuduh telah dibicara untuk kesalahan membunuh si mati. Isteri
si mati telah membuat kenyataan bahawa tertuduh telah membunuh suaminya.
Selepas itu dia membunuh diri. Kenyataan isterinya cuba dijadikan keterangan di
bawah seksen 32. Mahkamah memutuskan kenyataan demikian tidak boleh diterima
kerana kenyataan tersebut mengaitkan kematian orang lain (suaminya) dan bukan
dirinya. Begitu juga dalam kes Hj. Salleh dan Marzuki V PP [1931] FMSLR 229,
apabila perayu telah dituduh membunuh. Dalam kes ini, terdapat seorang saksi
kanak-kanak lelaki berumur 11 tahun dan disokong dengan Pengisytiharan Kematian
sebulan sebelum kematian. Di dalam surat yang ditemui menyatakan dia takut
kepada Marzuki. Mahkamah memutuskan Pengisytiharan Kematian tersebut tidak
boleh diterima di bawah seksen 32(a) kecuali surat itu menyatakan sebab
kematian. Hal ini kerana, ianya adalah perkara sebelum berlaku kejadian dan
bukan dalam transaksi yang sama. Oleh yang demikian, Seksyen 32 (a) mestilah
dibaca dengan sewajarnya dan surat tersebut bukan transaksi yang sama dan
merupakan suatu perkara yang berasingan.
Seterusnya, Pengisytiharan Kematian mestilah lengkap.
Dalam kes Cyril Waugh V King [1950] AC 203 (Privy Cauncil ), perayu
telah menembak seorang lelaki secara tidak sengaja kerana menyangka lelaki
tersebut adalah pencuri. Sebelum si mati meninggal, dia telah berkata “ lelaki
itu ada perselisihan lama dengan saya” .......kemudian meninggal.
Pengisytiharan Kematian tidak lengkap kerana tidak diketahui siapa yang
membunuhnya dan tidak boleh diterima. Namun dalam kes Abdul Satar V State of
Mysore [1958] AIR (SC) satu Pengisytiharan Kematian telah dibuat “
Satar shot me off.... I`am ruin, please come ..... ( Satar tembak saya.... saya
musnah, tolong datang.....” . Seorang Range Gonda datang untuk menolong
mangsa dan si mati (mangsa) ingin berkata lagi tetapi tidak sempat. Peguam
mempertikaikan kenyataan itu tidak lengkap dengan merujuk kepada kes Cyril
tetapi mahkamah memutuskannya ianya adalah lengkap kerana dinyatakan Satar yang
menembak dan ada orang melihat Satar melarikan diri dari tempat kejadian.
Dalam hal ini keraguan boleh timbul mengenai ‘state of mind si mati’ sewaktu
menghadapi kematian dan ingin menceritakan perkara yang berlaku sejurus sebelum
kematiannya yang boleh bercampur baur. Oleh yang demikian, seksyen 32 (a) ini
perlulah dibaca dengan ketat dan perlulah disokong dengan keterangan lain bagi
membuktikan ‘dying declaration’ ini boleh dijadikan satu pengecualian kepada
satu-satu keterangan dengar cakap tersebut. Maka, diharap dengan posting ini,
ianya dapat membantu para pembaca sekalian mengenai perbezaan antara pemakaian
pengisytiharan kematian dalam Undang-Undang Inggeris dan di Malaysia. Antaranya
adalah :
|
Undang-Undang Inggeris
|
Akta Keterangan 1950
|
|
Penggunaannya hanya untuk kes jenayah dan hanya di
pihak pendakwaaan bagi kes bunuh si mati.
|
Penggunaannya terpakai kepada kes sivil dan jenayah.
|
|
Penggunaan Pengisytiharan Kematian diterima di
mahkamah hanya dengan adanya, pengharapan (expectation), pengetahuan
(knowledge) dan kematian (death).
|
Penggunaan Pengisytiharan Kematian diterima di
mahkamah hanya apabila sebab kematian menjadi persoalan. Pengharapan (expectation)
dan pengetahuan (knowledge) adalah tidak ditekankan.
|
Sekian, ingat, jangan lakukan jenayah dan ingat kematian :) Terima kasih....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No Response to "‘DYING DECLARATION’ a.k.a Pengisytiharan Kematian dalam Undang-Undang Inggeris dan perbezaannya dalam Seksyen 32 (1) (a) Akta Keterangan 1950 "
Leave A Reply