Prima Facie Journey

Bahagian Pertama Seksyen 8 Akta Keterangan 1950 : Motif dan Persediaan

Res Gestae

Seksyen 8 Akta Keterangan 1950 ini asalnya adalah daripada prinsip res gastae daripada Common Law. Ia melibatkan tiga prinsip iaitu

Bahagian pertama seksyen ini berkait rapat dengan kerelevanan motif dan persediaan manakala keduanya pula berkaitan dengan kerelevanan perbuatan. Kes Thiangiah & Anor v PP [1977] 1 MLJ 79 telah menyatakan bahawa :

“Terdapat empat peringkat dalam setiap jenayah. Pertamanya niat untuk melakukan jenayah, keduanya ialah persediaan untuk melakukannya, ketiga ialah cubaan untuk melakukannya dan terakhir ialah pelakuan jenayah yang sebenar. Pembentukan niat semata-mata untuk melakukan jenayah dan membuat persediaan untuk melakukan jenayah adalah bukan perlakuan jenayah dan tidak dihukum di bawah undang-undang”.

Daripada kes ini dapat disimpulkan bahawa seksyen 8 ini hanya boleh digunakan bagi membantu sesuatu kes jenayah untuk dibuktikan, bukan untuk membuktikan bahawa dengan adanya niat dan persediaan untuk melakukan jenayah, seseorang sudah boleh dihukum dengan hukuman tertentu di bawah undang-undang.

Seksyen 8 ini juga telah dipertimbangkan di dalam kes PP v. Peter Kong [2007] 5 MLJ 567 oleh Hamid Sultan JC. Mahkamah telah memutuskan bahawa :

“It is not appropriate to introduce a document which will tend to implicate the bad character of the accused as well as to show that he was involved in another offence. To some extent the law of evidence in relation to motive permits the court allow evidence to show the alleged motive for a crime even though such evidence may suggest the commission of another crime by the accused. This is captured in s.8 of the Evidence Act 1950 (EA). Under s.8, the following facts are relevant namely : (i) facts which show motive; (ii) facts that reveal preparation; (iii) facts which divulge previous or subsequent conduct of any person, provided if it is influenced by any fact in issue or relevant fact; )iv) statement accompanying and explaining acts; (v) statements made in the presence and hearing of a person whose conduct is relevant provided the statement affects such conduct. When a case depends entirely upon circumstantial evidence, the issue as to motive becomes important”.

Kes ini menerangkan bahawa seksyen 8 ini merupakan seksyen yang amat penting kerana apabila sesuatu kes jenayah yang hanya bergantung kepada keterangan hal keadaan, fakta isu mengenai motif adalah amat penting untuk dititikberatkan.

Seksyen 8 Akta Keterangan 1950

Motif, persediaan dan kelakuan yang dahulu atau yang kemudian.

Fakta-fakta berikut adalah relevan di bawah seksyen 8 Akta Keterangan 1950 :

Motif

Apakah maksud motif? Motif adalah sesuatu yang mendorong sesroang melakukan sesuatu tindakan. Setiap tindakan sukarela mempunyai motifnya yang tersendiri. Motif dan niat mestilah dibezakan. Niat adalah keputusan seseorang untuk melakukan sesuatu perbuatan itu atau tidak manakala motif pula ialah sebab seseorang membuat keputusan itu. Sebagai contoh, seorang abang yang anak yatim mencuri sebuku roti di kedai, niatnya adalah untuk mencuri, tetapi motifnya adalah untuk memberi makan adiknya yang sedang kelaparan. Jadi, motif boleh juga dikaitkan dengan emosi yang membawa kepada tindakan tersebut. Ia adalah fakta psikologi yang boleh dibuktikan melalui tindakan tertuduh. Walaubagaimanapun, adalah tidak selalu mungkin untuk menemui motif disebalik sesuatu tindakan itu tetapi ia tidaklah bermaksud bahawa motif tersebut tiada.Bukti motif adalah relevan dan berguna di dalam kes jenayah. Bagi kes jenayah yang mana keterangannya adalah terus dan buktinya adalah jelas bahawa tertuduh melakukan jenayah tersebut, persoalan motif menjadi tidak relevan untuk menahan tangkapan dari dilakukan. Tetapi apabila sesebuah kes itu hanya bergantung kepada keterangan hal keadaan, motif menjadi sesuatu yang amat penting dalam membuktikan perbuatan jenayah tersebut.

Di dalam kes Nath Singh v R 1949 Madras Law Journal 297, telah diputuskan bahawa keterangan yang menunjukkan motif yang didakwa dalam jenayah adalah diterima walaupun keterangan tersebut menunjukkan perlakuan jenayah lain yang dilakukan oleh tertuduh. Di dalam kes ini, tertuduh telah dibicarakan kerana membunuh Karnail Singh. Keterangan telah menunjukkan bahawa Karnail Singh telah memeras wang daripada tertuduh kerana mangsa tahu bahawa tertuduh telah membunuh seseorang yang bernama Bhan Singh. Fakta ini telah diterima bagi menunjukkan motif pembunuhan tersebut. Walaubagaimanapun, adalah ditegaskan bahawa motif adalah tidak diterima di dalam situasi yang mana ia menunjukkan bahawa tertuduh mungkin telah melalukan perbuatan jenayah itu. Selanjutnya, motif untuk menyimpulkan perlakuan jahat tertuduh pada masa lampau adalah tidak diterima di bawah seksyen 54 Akta Keterangan 1950.

Di dalam satu lagi kes, Boota Singh v PP [1933] 2 MLJ 195, mahkamah memutuskan bahawa laporan polis yang lama adalah diterima di bawah seksyen 8 untuk membuktikan motif untuk perlakuan jenayah yang selanjutnya. Terrel Ag CJ menyatakan :

“In this case a report made by the deceased against the prisoner nine months before the murder was admitted in evidence by the trial Judge, as showing a motive for the crime. Counsel for the appellant argued. (a) that the report was inadmissible under any section of the Evidence Ordinance, and (b) that if it was wrongly admitted, it must have influenced the whole course of the trial, and that the accused was entitled to an acquittal.

The report was, however, put forward by the prosecution as showing or constituting motive under s.8. it indicated that the deceased was on bad terms with the accused, and supported the oral evidence to the same effect. The conduct of the deceased in making a report a against the accused is made relevant by the express terms of s.8. Generally speaking ,  a statement is not ‘conduct’ within the meaning of the section, but in this case the statement accompanied and explained the deceased’s act in making the report. It is accordingly expressly admissible in terms of Explanation (i) of s.8.

Mahkamah Persekutuan di dalam kes Wong Foh Hin v PP [1964] MLJ 149 telah membenarkan  hubungan sumbang mahram di antara tertuduh (bapa) dengan si mati (anak perempuan) untuk membuktikan motif pembunuhan. Di dalam kes ini, perayu telah ditangkap atas kesalahan membunuh anak perempuannya. Keterangan telah diterima semasa perbicaraan yang mana 3 bulan sebelum kematian anak perempuannya, isterinya telah membuat aduan kepada Ketua Kampung bahawa tertuduh telah ‘mengganggu’ anak perempuannya dan perkara itu telah ditutup oleh ketua kampong dengan member amaran jika kejadian itu berlaku lagi, beliau akan membuat laporan kepada polis. Semasa di peringkat rayuan, persoalan pokok yang menjadi isu ialah sama ada keterangan kejadian di atas dan juga keterangan kejadian yang sama sebelum kematian anak perempuannya diterima dengan cara yang betul. Perayu berhujah bahawa “(i) keterangan tentang hubungan sumbang mahram antara perayu dan anak perempuannya terjumlah kepada keterangan perlakuan jahat, oleh itu ia tidak boleh diterima; (ii) dan sebagai alternative jika ia diterima, hakim perbicaraan patut menjalankan kuasa budi bicaranya untuk tidak memasukkan ia atas alasan ia akan memprejudis dan mengurangkan nilai probative keterangan tersebut. Ia tidak boleh diterima dengan sewenangnya  kerana ia cenderung untuk menunjukkan perlakuan jahat atau perlakuan kesalahan yang lain”. Mahkamah telah menyatakan bahawa di dalam kes ini, oleh kerana hanay terdapat keterangan hal keadaan dalam kes bunuh ini, maka keterangan motif yang kuat dan mempengaruhi  akan mempunyai nilai keterangan yang amat tinggi. Selanjutnya, mahkamah menyatakan bahawa hakim perbicaraan adalah betul dalam melaksanakan tugasnya untuk tidak menggunakan kuasa budi bicaranya dalam tidak memasukkan keterangan mengenai hubungan sumbang mahram tersebut atas alasan bahawa keterangan tersebut akan memberi kesan prejudis  yang akan memudaratkan nilai keterangannya.

Sebagai kesimpulan, Hakim telah menerima keterangan perlakuan jahat tersebut untuk membuktikan motif pembunuhan kerana bukti-bukti yang ada untuk membuktikan kes ini hanyalah keterangan hal keadaan, oleh itu motif adalah amat penting bagi membuktikan kes ini.

PERSEDIAAN

Ia adalah tindakan yang membawa kepada perlakuan jenayah. Secara amnya, persediaan adalah bukan perbuatan jenayah. Walaubagaimanapun, sekali telah perbuatan jenayah telah dilakukan, fakta bahawa tertuduh telah melakukan persiapan menjadi fakta yang relevan di bawah s.8 ini. Tambahan pula, persediaan motif juga adalah relevan di bawah bahagian pertama seksyen ini. Bukti yangmenunjukkan bahawa tertuduh membuat persediaan untuk melakukan jenayah adalah diterima (lihat misalan c dan d). Perlasanaan jenayah boleh dibahagikan kepada empat peringkat :

Apabila seseorang mempunyai niat untuk melakukan jenayah, dia tidaklah berada di bawah tanggungan jenayah. Walaubagaimanapun selepas dia mempunyai niat untuk melakukan jenayah, jika dia bergerak ke peringkatyang kedua sebagai contoh, dia membeli peralatan untuk membunuh. Ini adalah merupakan dengan jealasnya adalah peringkat persediaan. Pada peringkat ini, seseorang itu masih tidak boleh menanggung tanggungan jenayah. Terdapat beberapa kes seperti kes hasutan yang mana seseorang sudah boleh dipertanggungjwabkan dengan tanggungan jenayah walaupun masih diperingkat persediaan. Tanggungan undang-undang hanya akan muncul pada peringkat ketiga dan keempat. Di dalam kes Mohan Lal v Emperor AIR (1937) Sind.239, tertuduh telah didakwa atas kesalahan menipu dalam mengimport barangan tanpa membayar cukai dengan menipu pihak berkuasa. Bukti bahawa tertuduh pernah melawat pelabuhan dengan tujuan cuba untuk membuat suatu perkiraan dimana tertuduh boleh mengimport barang tanpa membayar cukai diputuskan oleh mahkamah adalah keterangan yang diterima di bawah seksyen ini.

Sebagai kesimpulan, bahagian pertama dalam seksyen 8 ini merangkumi motif dan persediaan dalam melakukan sesuatu perbuatan lazimnya perbuatan jenayah. Motif menjadi fakta yang relavan apabila kes hanya melibatkan keterangan hal keadaan bagi membuktikan kes tersebut manakala persediaan menjadi relavan bagi membuktikan bahawa tertuduh mempunyai motif dalam melakukan perbuatan jenayah. Secara ringkasnya, motif dan persediaan adalah perkara yang saling berkaitan dalam perlakuan jenayah.